Jako właściciel „lalki artystycznej”, która jest formą „kolekcji sztuki” lub kolekcji „sztuki”, pytanie, które możesz mieć, brzmi: co stanie się z moją kolekcją po mojej śmierci lub separacji? Innymi słowy, jak mogę zapewnić, że moja kolekcja jest odpowiednio chroniona i zachowana? Bardziej szczegółowo, jeśli wystąpi spór z moim współwłaścicielem, kto zwycięży? Ten artykuł omówi, jak strony/kolekcjonerzy mogą wykorzystać umowy dotyczące wspólnej własności jako skuteczny środek ochrony oraz jak takie umowy są korzystne, aby zapewnić, że kolekcja pozostaje chroniona.
Umowa dotycząca wspólnej własności to umowa zawarta między stronami zgodnie z Ustawą o zarządzaniu majątkiem R.S.O. 1990, c. E. 26, a podpunkt 14(1) jest odpowiednim przepisem dotyczącym umów dotyczących wspólnej własności. Przepis ten stanowi, że jeśli którakolwiek ze stron ma interes w nieruchomości, strony mogą zawrzeć umowę dotyczącą wspólnej własności. Taka umowa powinna przewidywać, że jeśli jedna ze stron umrze, nieruchomość, lub jej część, stanie się własnością drugiej strony. Umowa dotycząca wspólnej własności może przewidywać, że strona pozostająca przy życiu ma korzystny interes w nieruchomości, a zmarła strona nie ma korzystnego interesu w nieruchomości. Umowa dotycząca wspólnej własności może również przewidywać, że strona pozostająca przy życiu będzie jedynym wykonawcą lub administratorem majątku pierwszego, który umrze. Odpowiednia część Ustawy o zarządzaniu majątkiem jest następująca: 14(1) Jeśli strona małżeństwa ma interes w nieruchomości, małżonkowie mogą, na mocy umowy na piśmie, przewidzieć, że po śmierci małżonka cała lub część nieruchomości stanie się własnością osoby, która przeżyje, w takim przypadku nieruchomość podlega prawu wyboru przewidzianemu przez Ustawę o prawie rodzinnym. (2) Umowa dotycząca wspólnej własności może, (a) przewidywać, że interes w nieruchomości małżonka, który umrze przed małżonkiem pozostającym przy życiu, przechodzi na małżonka pozostającego przy życiu po śmierci pierwszego, który umrze; i/lub (b) przewidywać, że małżonek pozostający przy życiu będzie, a także że zapisobiercy, legatariusze lub najbliżsi krewni małżonka, który umrze przed małżonkiem pozostającym przy życiu, nie będą mieli prawa do listów probacyjnych lub administracyjnych ani do listów administracyjnych z testamentem w załączeniu, dla majątku małżonka, który umrze przed małżonkiem pozostającym przy życiu.
W odniesieniu do kolekcji sztuki/wspólnie posiadanej nieruchomości (lalki artystyczne są klasyfikowanym przedmiotem w ramach kolekcji), pary mogą skorzystać z takich umów i powinny rozważyć, czy takie umowy byłyby korzystne w kontekście planowania majątku takich „aktywa artystyczne”. Para może zdecydować się na zawarcie takiej umowy, aby zapewnić, że „kolekcja sztuki” zostanie przekazana/posiadana przez małżonka pozostającego przy życiu po śmierci pierwszego małżonka. W przypadku braku takiej umowy, małżonek pozostający przy życiu może być zmuszony do dzielenia się kolekcją z majątkiem zmarłego małżonka. Majątek zmarłego może uznać kolekcję za własność zmarłego małżonka i może mieć innych beneficjentów, którzy również mogą mieć interesy w kolekcji.
Umowa dotycząca wspólnej własności jest również korzystna, gdy rozważa się, jak każda strona uzyska swoją subiektywną wartość z kolekcji sztuki. Niefortunne spory mogą się pojawić, w których strony mogą się wahać i próbować przypisać wartość wspólnie posiadanej lalce artystycznej. Na przykład, licytacja może się zakończyć, a kolekcjonerzy decydują się zakończyć dzień na aukcji. Jednak po przeglądzie wyników aukcji i wygranych ofert, kolekcjonerzy argumentują, że przedmiot X został wygrany za cenę y, jednak tydzień później przedmiot Y osiąga niższą cenę. Ponadto mogą pojawić się inne hipotetyczne argumenty, w tym, ale nie ograniczając się do tego, jak zapewnić, że lalka artystyczna jest wyceniana i chroniona, aby nie doszło do uszkodzenia dzieła, gdzie przechowywać lalkę artystyczną przed kradzieżą i wpływem natury. Na koniec, jeśli para zdecyduje się na separację i nie ma umowy dotyczącej wspólnej własności, jak każda strona decyduje, czy konkretny element kolekcji powinien być dzielony czy zatrzymywany?
Aby zapewnić odpowiednią ochronę, wartość i zachowanie dziedzictwa kolekcji sztuki, chroni to również pośrednio sztukę lalki. Na przykład, umowy dotyczące wspólnej własności zapewniają sposób na podtrzymanie dziedzictwa lalki artystycznej. W związku z tym trudniej jest zignorować sztukę całego dzieła, gdy cała kolekcja jest wyceniana w całości.
Pary w związku mogą rozważyć sporządzenie umowy dotyczącej wspólnej własności, aby w przyszłości nie pojawiały się nieporozumienia dotyczące kolekcji sztuki. Zobacz przykład. Innym rozważanym aspektem jest unikanie sporów dotyczących własności kolekcji w przypadku, gdy para się rozdzieli i nie ma zawartej umowy dotyczącej wspólnej własności. Na koniec, zapewnia to, że w niefortunnym przypadku śmierci lub separacji, dziedzictwo kolekcji sztuki pozostaje nienaruszone, a sztuka jest zachowana.
Jeśli nie ma umowy dotyczącej wspólnej własności, a jedna strona chce pozbyć się elementu swojej kolekcji, druga strona może być zmuszona do wypłacenia drugiej stronie, lub może to być przedmiot podziału. W zależności od tego, kto wygra posiadanie przedmiotu, może to być przymusowa sprzedaż, lub może być przyznany udział w przedmiocie. Jeśli jedna strona chce wykluczyć lalkę artystyczną (kolekcję sztuki) z postępowania spadkowego (czy to przy separacji, czy w testamencie), wymagana jest aplikacja. Te aplikacje będą podlegać sądowi, a przedmiot może być poddany wycenie. W związku z tym może to stworzyć alternatywny spór między stronami.
Aby uniknąć sporów dotyczących własności lalek artystycznych, pary mogą rozważyć podjęcie prób rozpoczęcia dyskusji na temat umowy dotyczącej wspólnej własności. Wyjście do sklepu po kolekcjonerską lalkę artystyczną może być również romantycznym gestem dla partnera, gdyż stają się świadomi, że umowa dotycząca wspólnej własności może jeszcze bardziej pomóc w ochronie dzieła sztuki. Wspólne przeczytanie tego artykułu to kolejna okazja do omówienia przyszłych umów.
Umowy dotyczące wspólnej własności są przewidziane w Ustawie o zarządzaniu majątkiem, R.S.O. 1990, c. E. 26, i zazwyczaj są zawarte w materiałach dotyczących planowania majątku. Umowy dotyczące wspólnej własności są również dostępne w internetowych pakietach planowania majątku. Umowy dotyczące wspólnej własności mogą być również sporządzane przez prawników zajmujących się planowaniem majątku i prawem handlowym.
Aby uzyskać więcej informacji na temat umów dotyczących wspólnej własności, możesz odwiedzić Wikipedia.
